- αρχαϊκή τέχνη
- Ο όρος α.τ. (από τη λέξη αρχή)δόθηκε στην ελληνική τέχνη του 7ου και 6ου αι. π.Χ., όταν δεν ήταν ακόμα γνωστή η γεωμετρική τέχνη που προηγήθηκε· οπωσδήποτε, όμως, αποτελεί κάτι νέο στον ελληνικό κόσμο. Καμιά εποχή δεν έδωσε στην ελληνική τέχνη έργα τόσο αποφασιστικής σημασίας όσα o 7ος αι. To πρώτο και κύριο χαρακτηριστικό είναι η μνημειακή μορφή· στην πλαστική παρουσιάζονται τα πρώτα μεγάλα λίθινα και χάλκινα γλυπτά· στην αρχιτεκτονική δημιουργούνται οι πρώτοι λίθινοι ναοί·στη ζωγραφική και την αγγειογραφία έχουμε τις πρώτες μεγαλόπνοες συνθέσεις. Η α.τ., ύστερα από τις πρώτες δειλές εμφανίσεις της γεωμετρικής, θα καταξιώσει την εικαστική έκφραση της ελληνικής μυθολογίας, θα δημιουργήσει ένα αφηγηματικό εικαστικό ύφος, που θα παραμείνει κτήμα όλης της ελληνικής και ευρωπαϊκής τέχνης.
Στην αρχιτεκτονική η α.τ. δημιουργεί τον τύπο του ελληνικού ναού και τους δύο ρυθμούς: τον ιωνικό και τον δωρικό. Από τη Μικρά Ασία μέχρι τη νότια Ιταλία και τη Σικελία και από την Κρήτη μέχρι τη Μακεδονία υψώνονται οι αρχαϊκοί ναοί με λειτουργική πληρότητα και μνημειακή επιβολή. Και ο συνδυασμός της γλυπτικής για τη διακόσμηση των αετωμάτων, των μετοπών και των ζωοφόρων θέτει και λύνει πολλά δυσκολότατα προβλήματα που θα αντιμετωπίσουν οι Έλληνες τεχνίτες σε όλη τη διάρκεια της αρχαίας ελληνικής ζωής. Στην Ολυμπία και στους Δελφούς, στην Κόρινθο και στη Δήλο, στην Έφεσο και στη Σάμο, στον Ακράγαντα, στον Σελινούντα και στην Ποσειδωνία στέκονται ακόμα επιβλητικά τα λείψανα των αρχαϊκών ναών.
Στην πλαστική κυριαρχεί το άγαλμα του γυμνού νέου άντρα, του Κούρου, και της κομψά ντυμένης Κόρης, στα νησιά, στην Πελοπόννησο και την Αττική. Δίπλα σε αυτά ομάδες αγαλμάτων, τα συντάγματα, στολίζουν τα μεγάλα ιερά, δίπλα στα αναθηματικά ανάγλυφα. Και στους αρχαϊκούς τάφους οι υψηλές επιτύμβιες στήλες με τη μορφή του νεκρού ανάγλυφα δοσμένη συμπληρώνουν τον κύκλο της αρχαϊκής πλαστικής. Μέσα στον 6o αι. οι Έλληνες γλύπτες βρίσκουν τον τρόπο να κατασκευάζουν χάλκινα αγάλματα χωνευτά (κούφια εσωτερικά), γεγονός που θα τους δώσει άπειρες δυνατότητες για τη χαλκοπλαστική, που κυριαρχεί στους επόμενους αιώνες.
Στην αγγειοπλαστική και αγγειογραφία o 7ος και ο 6ος αι. π.Χ. όχι μόνο ανοίγουν νέους δρόμους, αλλά δημιουργούν τα σχήματα των αγγείων και επινοούν την τεχνική της διακόσμησής τους που θα συνεχιστούν σε όλους τους επόμενους αιώνες. Η γνωστή μελανόμορφη τεχνική (630-530 π.Χ.) και η ερυθρόμορφη είναι κατακτήσεις των αρχαϊκών χρόνων.
Στην α.τ., που διαρκεί περίπου από το 700 π.Χ. έως το 480 π.Χ., η συμβολή όλων των ελληνικών περιοχών είναι πλούσια και σχεδόν ισότιμη. Παρ’ όλα αυτά θα μπορούσαμε να διακρίνουμε από την περίοδο αυτή το προβάδισμα της Αττικής, που στα τέλη των αρχαϊκών χρόνων έχει κάνει τις μεγαλύτερες κατακτήσεις σε όλους τους τομείς και η οποία στην αγγειοπλαστική έχει ουσιαστικά εκτοπίσει κάθε προηγούμενο συναγωνιστή της, όπως ήταν π.χ. η Κόρινθος. Ως εκ τούτου, η θαυμαστή δημιουργία των χρόνων του Περικλή, δεν αποτελεί αιφνίδια αναλαμπή χωρίς προδρόμους.
Ο μεγάλος αρχαϊκός ναός της Ήρας στην Άλτη της αρχαίας Ολυμπίας, ένα από τα σπουδαιότερα αρχιτεκτονικά δείγματα της αρχαϊκής περιόδου στην Ελλάδα.
Το "λαγωνικό", έργο το οποίο χρονολογείται γύρω στο 520 π.Χ., σταθμός στην τέχνη της αρχαϊκής περιόδου. Ο άγνωστος δημιουργός του έχει αποδώσει το ζώο τη στιγμή ακριβώς που είναι έτοιμο να επιτεθεί στο θήραμα.
Ανάγλυφο από βάση Κούρου, που βρέθηκε εντοιχισμένο στο Θεμιστόκλειο τείχος, χρονολογείται γύρω στο 510 π.Χ. και είναι χαρακτηριστικό της τελευταίας φάσης της αρχαϊκής περιόδου στην Αττική. Το θέμα του είναι γνωστό ως "γαλεοκυνομαχία": οι αθλητές, μετά τη σκληρή άσκηση στο γυμναστήριο, ξεκουράζονται παρακολουθώντας έναν σκύλο και μια γάτα να μαλώνουν (Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, Αθήνα? φωτ. I. Ντεκόπουλου).
Dictionary of Greek. 2013.